MBST® Terapeutyczny Rezonans Magnetyczny

Zasada działania terapii rezonansem magnetycznym (MBST®)

Tkanki biologiczne składają się głównie z dużych cząsteczek z atomami węgla i wodoru, oprócz nich wszystkie tkanki organizmu zawierają dużo wody. Jądra atomów wodoru z ich własnościami kwantowymi można pobudzać impulsami magnetycznym o wysokiej częstotliwości, to odkrycie jest podstawą do zbudowania urządzeń do obrazowania magnetycznego MRI oraz różnych terapii polem magnetycznym.

Każda część ludzkiego ciała zawiera wiele jąder atomów, których spiny bez zewnętrznego pola magnetycznego ustawiają się przypadkowo i w łącznym działaniu znoszą się nawzajem (stan podstawowy). Jądro najczęściej występującego atomu wodoru ma tylko jeden proton i nie ma neutronów. Jak wszystkie jądra atomów z nieparzystą liczbą cząstek elementarnych obraca się wokół samego siebie. Tę własność nazywa się spinem jądra (ang.: spin = szybki obrót). Wskutek obrotu atomy wodoru generują własne słabe pole magnetyczne. Silny magnes może na nie wpływać tak, jakby były małymi magnesami sztabkowymi. Jeśli dana ciała zostanie umieszczona w statycznym, jednorodnym polu magnetycznym, to pole oddziałuje na spiny, w ten sposób, że spiny sumarycznie ustawiają się równolegle do linii tego pola magnetycznego. Przyłożone statyczne pole magnetyczne zmusza spiny do tak zwanego ruchu precesyjnego – podobnego do ruchu dziecięcego bąka. Liczba obrotów (częstotliwość), z jaką spiny krążą wokół zewnętrznego kierunku pola magnetycznego, zależy od siły przyłożonego pola magnetycznego (im większe pole magnetyczne, tym szybszy „ruch bąka”). Częstotliwość Larmora, jak się również nazywa tę specyficzną częstotliwość, jest więc wprost proporcjonalna do siły pola. Przy podwojeniu siły pola podwaja się też częstotliwość.

Spiny pod działaniem pola znajdują się razem w stabilnym stanie równowagi. Jednak ten stan równowagi można znieść poprzez dodatkowy impuls o wysokiej częstotliwości, wytwarzany przez dodatkową cewkę. Ta wysoka częstotliwość musi pozostawać w rezonansie ze spinami, gdyż tylko tak można przekazać najwyższą możliwą energię. Oznacza to, że wysoka częstotliwość musi być zgodna z częstotliwością Larmora. W zależności od czasu trwania dodatkowego impulsu można odwrócić ustawienie spinów nawet o 180 stopni. Wtedy protony znajdują się w tak zwanym „labilnym stanie równowagi”. Jeśli wysoka częstotliwość zostanie wtedy na krótki czas wyłączona, protony wracają do stabilnego stanu równowagi. Czas powrotu do stabilnego stanu równowagi nazywa się czasem relaksacji. Ten czas jest różny dla różnych typów tkanek.

Dzięki znajomości różnych czasów relaksacji tkanek (tkanki kostnej, chrzęstnej, mięśniowej) można celowo wysyłać do nich sygnały – wykorzystuje się przy tym różne „otoczenie chemiczne” protonów. Aby „odwrócić” możliwie jak najwięcej protonów ze stanu stabilnego w labilne położenie równowagi, potrzebny jest pewien trik techniczny: zasada „adiabatic fast passage“. Czyni się to za pomocą cewki sweep (próbkowanie pola magnetycznego). Jeśli przez określony ta cewka działa, to podstawowe pole magnetyczne zmienia swe położenie. To „próbkowanie” należy ustawić tak, by spiny mogły podążać za polem magnetycznym ale nie traciły swego uporządkowania. Działanie tej cewki musi być na tyle szybkie, by czas wymagany do „przejścia” protonów był krótszy od czasu ich relaksacji. Atomy ustawiają się równolegle (do kierunku przepływu pola magnetycznego) lub prostopadle do niego). Teraz obracają się nie tylko wokół własnej osi, lecz wirują też wokół osi sztucznie przyłożonego pola magnetycznego.

Terapia rezonansem magnetycznym MBST® opiera się na tych samych efektach biofizycznych, które są używane w diagnostyce przy pomocy tomografii rezonansowej (MRI). Efekty terapeutyczne MRI zostały odkryte przypadkowo, kiedy to pacjenci cierpiący na chorobę zwyrodnieniową stawów po badaniu MRI, stwierdzili że bóle znacznie ustąpiły. Raporty te zainspirowały zespół MedTec z Niemiec do zbadania tego zjawiska i ostatecznie doprowadziły do powstania i rozwoju systemu terapii MBST®. Od strony technicznej zabieg terapeutyczny polega na wytwarzaniu pola elektromagnetycznego w leczonej okolicy, które odpowiednio ustawia jądra atomów wodoru. W trakcie działania urządzenia dodatkowo wysyłany jest radiowy sygnał elekromagnetyczny. Wskutek tego atomy wodoru ponownie pobierają energię i odchylają się tak długo, aż ich większość ustawi się przeciwnie do kierunku przepływu pola magnetycznego. Poza tym atomy wodoru „synchronizują się”, czyli obracają się pod tym samym kątem wokół osi pola magnetycznego. Aby impuls radiowy w ogóle mógł wpływać na atomy wodoru, musi znajdować się w „rezonansie” i drgać razem z nimi. Oznacza to, że fale radiowe muszą mieć tę samą częstotliwość, z jaką atomy obracają się wokół głównej osi pola magnetycznego.

Po wyłączeniu sygnału atomy wodoru wracają do stanu pierwotnego. Przy tym oddają pobraną energię w postaci ciepła. W procesie obrazowania magnetycznego mierzy się oddaną energię i czas, w jakim cząstki powróciły do stanu pierwotnego (czas relaksacji). Potem z tych danych komputer wylicza obrazy wnętrza organizmu. Natomiast w   technologii MBST jądra są obracane impulsami radiowymi za pomocą specjalnie dopasowanej do pacjenta sekwencji leczniczej, by na końcu każdego cyklu (odwrócenie spinów – relaksacja) doprowadzona energia była oddawana do otaczającej tkanki w celu wyzwalania procesów biofizycznych i biochemicznych silnie pobudzających własny potencjał organizmu do regeneracji tkanek!

Na poziomie biochemicznym można wyzwalać przede wszystkim procesy: stymulacji wzrostu tkanki chrzęstnej, stymulacji wzrostu tkanki kostnej, przyspieszonej regeneracji uszkodzonych komórek tkanek miękkich oraz szybkiej redukcji bólu.

Cechą terapii jest indywidualnie jej ustawiane w zależności od zdiagnozowanej dolegliwości konkretnego pacjenta.

Zastosowanie terapeutyczne rezonansu magnetycznego

Technologia MBST® służy do regeneracyjnej stymulacji komórek do odbudowy utraconych czy uszkodzonych tkanek: kości, chrząstek, więzadeł i innych, czyli do  stymulowania procesów regeneracyjnych organizmu

Terapia rezonansem magnetycznym – korzyści dla Pacjentów:

• zmniejszenie odczuwanego bólu lub zupełne go zniwelowanie,
• ograniczenie ilości przyjmowanych leków lub zupełne ich odstawienie,
• odłożenie w czasie operacji, w niektórych przypadkach uniknięcie operacji,
• przyspieszenie regeneracji po przebytej operacji,
• leczenie przyczynowe a nie tylko objawowe,
• brak działań ubocznych,
• brak niebezpieczeństwa zakażenia,
• krótki czas prowadzenia terapii (5, 7, lub 9 godzin terapii w zależności od stadium lub rodzaju choroby),
• długofalowy, trwały efekt leczenia, wynoszący 4,5 roku i więcej. W niektórych przypadkach efekt ten utrzymuje się nawet do 8 lat,
• możliwość zastosowania terapii niezależnie od stadium rozwoju choroby,
• leczenia chorób układu ruchu, dla których nie ma dostatecznie skutecznej formy leczenia (np. artrozy stawów międzypaliczkowych, spondyloartrozy, poliartrozy, zaburzenia metabolizmu lub ukrwienia w okolicy kości, osteoporozy itd.).

Wskazania:

• Regeneracja po alloplastyce stawu biodrowego
• Regeneracja po alloplastyce stawu kolanowego
• Regeneracja po alloplastyce stawu barkowego
• Regeneracja struktur więzadeł
• Regeneracja struktur ścięgien
• Regeneracja po artroplastyce małych stawów (low/high extermities)
• Regeneracja po artroplastyce kręgosłupa
• Złamania lub mikrozłamania
• Uraz chrzęstno-kostny
• Zaburzenia metabolizmu lub krążenia kostnego
• Jałowa martwica kości (Avascular Necrosis)
• Atetoza
• Gonartroza, chondromalacja
• Uszkodzenie panewki stawu biodrowego
• Osteoporoza pierwotna i wtórna
• Osteopenia
• Staw rzekomy/pseudoartroza
• Ostroga piętowa (Fasciitisplantaris)
• Syndrom wierzchołka rzepki (Apex of patella)
• Ból ścięgna Achillesa (Achillodynia)
• Skręcenie/naderwanie więzadeł (Tendinopatia)
• Łokieć golfisty (Epicondylitishumeriulnaris)
• Łokieć tenisisty (Epicondylitis humeri radialis)
• Zwapnienie ścięgien barku (Tendinosiscalcarea)
• Zapalenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia (Entezopatia)
• Zapalenie ścięgien De Quervaina (Entezopatia)
• Zapalenia kostne lub stawowe
• Uraz biczowy kręgów szyjnych (Whiplashcervicalvertebrae)
• Uszkodzenie krążków międzykręgowych niepodlegające obligatoryjnej operacji
• Trudno gojące się rany
• Zespół bólu przewlekłego

Omówienie wybranych zagadnień

Ból w następstwie operacji

Rozwój/nasilenie bólu w następstwie operacji jest ściśle zależne od dokonanej procedury cięcia i przemieszczenia tkanek takich jak kości lub ich fragmenty. W tym przypadku tkanki otaczające mogą być poważnie uszkodzone, co może powodować ból pooperacyjny. Ból ten może być bardzo intensywny i długotrwały oraz oddziaływać na inne funkcje ciała. Zabiegi MBST skutecznie redukują poziom odczuwalnego bólu.

Artroza

Artroza jest chorobą będącą wynikiem zdarzeń zarówno biologicznych, jak i mechanicznych, które zaburzają powiązane ze sobą procesy degradacji i syntezy chrząstki stawowej, zarówno w chondrocytach, macierzy pozakomórkowej, jak i w warstwie podchrzęstnej kości. Towarzyszy jej powstanie wyrośli kostnych (osteofitów), proces zapalny w obrębie błony miaziowej oraz tkanek okołostawowych. Choroba klinicznie objawia się bólem stawów i ograniczeniem ich funkcji ruchowej. Potocznie jest określana mianem zwyrodnienia stawów. Jest wiele odmian zwyrodnień, sklasyfikowanych głównie ze względu na ich lokalizację i rodzaj tkanki, której dotyczą. Poniżej przedstawiliśmy kilka najczęściej spotykanych rodzajów artrozy, m.in.: dyskopatię, chondromalację, gonartrozę i coxartrozę. Zastosowanie terapii MBST® w leczeniu artrozy przynosi świetne efekty.

Dyskopatia

Dyskopatia – jest szerokim pojęciem, obejmującym schorzenia krążka międzykręgowego. W większości przypadków jest to pierwszy z etapów choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Odnosi się także do potocznej nazwy przepukliny jądra miażdżystego dysku międzykręgowego. Polega na uwypukleniu jądra miażdżystego. Powoduje to ucisk i drażnienie nerwowych korzeni rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur kanału kręgowego. Pierwszy etap dyskopatii zaczyna się od nadmiernego ucisku dysków. W wyniku tego są one gorzej odżywione i zaczynają włóknieć. Zwłóknione i martwiejące, źle odżywione dyski są coraz gorzej zaopatrywane w składniki odżywcze. Nasila to procesy niszczenia. Powstaje błędne koło. Przez lata uważało się, że głównym czynnikiem powodującym zwyrodnienie krążka międzykręgowego są urazy mechaniczne, zwłaszcza związane z wykonywaną pracą. Jednak proces degeneracji krążka zależy od wielu czynników, z których najważniejsze to zaburzenia troficzne, urazy mechaniczne oraz czynniki genetyczne. W zaawansowanej chorobie zwyrodnieniowej dochodzi do degeneracji kości współtworzących kręgosłup. Na skutek działania czynników wywołujących stan zapalny kości przerastają, wytwarzają osteofity i uciskają na sąsiednie korzenie nerwowe, a w skrajnych przypadkach także rdzeń kręgowy. Postępujące zaburzenie balansu kręgosłupa powoduje przeciążenie więzadeł oraz mięśni podtrzymujących kręgosłup, co dodatkowo powoduje nasilenie dolegliwości bólowych.

Wczesne stadium choroby zwyrodnieniowej stawów to najlepszy czas na interwencję metodą MBST® – leczenie zachowawcze często może doprowadzić do wyraźnego zmniejszenia dolegliwości. Po terapii ból spoczynkowy, szczytowy i wysiłkowy zostaje znacznie zredukowany. Pobudzenie odżywienia komórek powoduje lepsze odżywienie tkanki dysków, jak również ich regenerację. Efektem jest odbudowanie dysków. Należy pamiętać, że sama terapia nie spowoduje cofnięcia zaawansowanej dyskopatii, rozumianej jako cofnięcie przesunięć dysków. Spowoduje jedynie odbudowanie struktur. Konieczna w tym wypadku jest odpowiednio prowadzona kinezyterapia, która będzie szansą na odbudowanie właściwego balansu mięśniowego i naturalne umieszczenia zregenerowanego dysku na swoim fizjologicznym miejscu.

Chondromalacja

W tłumaczeniu dosłownym Jest to rozmiękanie chrząstki co w konsekwencji prowadzi do zniszczenia tkanki chrzęstnej. Najczęściej spotykana jest chondromalacja rzepki, kolana lub w obrębie całego stawu kolanowego. Zmiany dotykające chrząstkę rzepki i przeciwległych kłykci uda charakteryzują się rozwłóknieniem, powstaniem szczelin i „erozją”, doprowadzającą w konsekwencji do zmian zwyrodnieniowych stawu rzepkowo–udowego. Jako predyspozycje do choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego wymieniane są urazy, zaburzenia osi kończyny i wysoki wzrost. Terapia MBST® doprowadza do wyraźnej poprawy w zakresie grubości, objętości i powierzchni struktur chrzęstnych. Procesy regeneracyjne w strukturach chrzęstnych są oczywiste i odzwierciedlają subiektywną ocenę Pacjentów. Terapia MBST® wyraźnie aktywuje metabolizm i regeneruje tkankę chrząstki. Pacjenci odczuwają zdecydowaną ulgę i zwiększony zakres oraz komfort ruchów.

Gonartroza

Pod tą nazwą kryją się zwyrodnienia stawu kolanowego. Głównie mają ścisły związek z nadwagą. Każdy nadmierny kilogram masy ciała oddziałuje na kolana tak, jakby były one poddane działaniu 3-4 kg. Za gonartrozę należy uważać ból i dysfunkcję kolana, w którym radiologicznie potwierdzono proces zwyrodnieniowy. Za potwierdzenie uważa się co najmniej obecność osteofitów na krawędzi stawowej kości piszczelowej i/lub udowej.

Do rozpoznania konieczne jest wykluczenie innych przyczyn objawów klinicznych. Zwyrodnienie stawu kolanowego występuje częściej u kobiet, zwłaszcza starszych i otyłych. Podstawą do rozpoznania choroby zwyrodnieniowej jest ból w stawie i jego okolicy nasilający się przy ruchach, przy wstawaniu, przy schodzeniu po schodach, w czasie noszenia ciężkich przedmiotów i ustępujący w spoczynku. Przy zajęciu powierzchni stawu rzepkowo-udowego silniejsze bóle pojawiają się podczas schodzenia.

Pierwotną przyczyną procesu zwyrodnieniowego stawu kolanowego mogą być urazy, zapalenia stawu, uszkodzenie łękotki, zapalenie błony maziowej, rozwarstwiająca martwica aseptyczna, i inne. Prócz leczenia terapią MBST® ważnym krokiem jest dążenie do redukcji otyłości. Ważne miejsce zajmuje także kinezyterapia. W chorobie zwyrodnieniowej kolana chodzi głównie o wzmocnienie mięśnia czworogłowego uda.

Pacjenci z gonartrozą, którzy przeszli terapię MBST zauważali, że bezpośrednio po terapii częstotliwość bólu przy obciążeniu zmniejszyła się z codziennego na ból, który odczuwali średnio raz w tygodniu. Częstotliwość bólu szczytowego została zredukowana do „bardzo mało / dwa razy w miesiącu”, a ból spoczynkowy spada do „rzadko” lub „bardzo rzadko”. Jednocześnie redukcji bólu towarzyszyła poprawa sprawności. Łatwiejsze jest  chodzenie, wchodzenie po schodach, chodzenie po nierównym terenie, klękanie i długie spacery. Rok po zakończeniu leczenia większość Pacjentów może uklęknąć lub przykucnąć bez żadnych trudności, przed terapią było to możliwe tylko u niewielu z nich.

W wyniku terapii MBST namnażają się i skuteczne odżywiają się komórki tkanki chrzęstnej, wygładzają się i pogrubienie jej warstwy, przez co uzyskuje się lepszy „poślizg” w stawie.

Coxartroza

Jest to choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego. Zwyrodnienia to proces polegający na niszczeniu chrząstek stawowych, którym głównym zadaniem jest amortyzacja i ochrona stawu poprzez zmniejszenie tarcia między kośćmi. Jest to choroba postępująca, która w początkowej fazie nie daje żadnych objawów. Zmiany rozwijają się bardzo długo. Można rozróżnić dwa rodzaje: pierwotną i wtórną. Do Pacjentów z coxartrozą pierwotną zalicza się tych, u których mimo dokładnego wywiadu, wykonania badań klinicznych i radiologicznych, nie można jednoznacznie wskazać przyczyny dolegliwości. Jako pośrednie czynniki wymienia się na przykład niewłaściwy tryb życia, wpływ środowiska oraz predyspozycje genetyczne. Coxartroza wtórna jest skutkiem wad wrodzonych lub nabytych. Mówimy tu na przykład o wrodzonych dysplazjach stawu biodrowego, łuszczeniu głowy kości udowej, niedorozwoju lub pogłębieniu panewki, nabytym zwichnięciu stawu biodrowego, czy biodrze szpotawym lub koślawym i wiele innych.

Do przyczyn coxartrozy wtórnej zaliczamy również: nadwagę, mikrourazy związane z pracą lub uprawianym sportem, osteoporozę, cukrzycę, zaburzenia metaboliczne oraz dnę stawową. Pierwszym niepokojącym objawem jest ból, który obejmuje pachwinę oraz biodro. Początkowo pojawia się podczas chodzenia, wraz z postępowaniem choroby dolegliwości będą się nasilać i pojawiają się również w czasie leżenia i siedzenia. Innym charakterystycznym objawem jest utykanie. Chory zaczyna odciążać chorą nogę, aby uniknąć bólu podczas chodzenia. Rozwijające się zmiany oraz unikanie aktywności prowadzi do coraz większej sztywności stawów i zwężenia szpary stawowej. W bardzo zaawansowanych przypadkach ruch staje się niemożliwy. Chory może mieć problemy nawet z założeniem nogi na nogę.

Zastosowanie zabiegów MBST u Pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego powoduje wyraźną redukcję bólu i poprawę sprawności. Efekty utrzymują dość długo się i mogą być stwierdzane nawet rok po leczeniu.

Stany i powikłania po endoprotezoplastyce

Często, gdy stany zwyrodnieniowe są w stanie bardzo zaawansowanym, konieczny jest zabieg operacyjnego wszczepienia implantu. Implant zastępuje lub wspomaga utraconą funkcję narządu lub narządów. Termin ten odnosi się głównie do implantów zastępujących uszkodzone elementy układu ruchu, zwłaszcza staw biodrowy i kolanowy.

Terapeutyczny Rezonans Magnetyczny MBST® powoduje namnażanie komórek kostnych i szybsze „zalewanie” kostniną miejsca otaczające mocowania endoprotezy. Dzięki temu nieporównywalnie skraca się czas proces regeneracji pooperacyjnej i rehabilitacji leczonego stawu. Podobna sytuacja ma miejsce, gdy z jakiegoś powodu endoproteza ulegnie rozluźnieniu w organizmie Pacjenta. „Luzy” w otoczeniu endoprotezy są zalewane kostniną, dzięki czemu przywracamy stabilność sztucznego stawu. Dodatkowo system MBST® działa wybitnie przeciwbólowo, co znacznie zwiększa komfort życia Pacjentów poddanych zabiegowi endoprotezoplastyki.

Zapalenie powięzi podeszwowej

Problem ten dotyczy najczęściej sportowców uprawiających dyscypliny związane z bieganiem i chodem długodystansowym, ale jest on równie częsty u tancerzy, tenisistów, koszykarzy. Istnieją pewne czynniki ryzyka, które sprzyjają wystąpieniu zapalenia powięzi podeszwowej. Należą do nich płaskostopie oraz nadmierna pronację pięty. Do zapalenia powięzi podeszwy predysponuje również wzmożone napięcie mięśnia brzuchatego łydki. Niektóre badania sugerują związek pomiędzy zapaleniem powięzi podeszwy a otyłością. Podstawowym objawem zapalenia powięzi podeszwowej jest ból i tkliwość uciskowa zlokalizowana w dole pięty. Ból najwyraźniej odczuwany jest rano, objawy często potem ustępują, by nasilić się podczas zwiększonej aktywności ruchowej. Dodatkowo, ból może się zaostrzać w trakcie wchodzenia po schodach lub podczas wspięcia na palce. Zabiegi MBST redukują poczucie bólu i przyczyniają się do przyspieszenia regeneracji uszkodzonej powięzi i bardzo często prowadzi do powrotu pełnej sprawności.

Zespół bolesnego barku

Pod nazwą zespół bolesnego barku kryje się wiele chorób barku. Przyczyną bólu i ograniczenia zakresu ruchów może być przeciążenie lub uszkodzenie mięśni, uszkodzenie ścięgna a także zapalenie kaletki podbarkowej choroby reumatyczne (RZS, choroba zwyrodnieniowa stawów) lub neurologiczne (zapalenie splotu szyjnego i ramiennego). Ból początkowo jest niewielki, pojawia się tylko przy unoszeniu ramienia powyżej linii barków. Z czasem się nasila i dokucza także przy innych ruchach kończyną. Bólowi może towarzyszyć obrzęk okolicy barku. Jeśli zlekceważymy te dwa objawy, dołącza trzeci – znaczne ograniczenie zakresu ruchów w stawie ramiennym. Niezależnie od tego, czy ból pojawił się nagle, czy też stopniowo narastał, kluczową sprawą jest ustalenie jego przyczyny. Od ustalenia przyczyny zależy odpowiednie dopasowanie rodzaju terapii MBST do konkretnego przypadku. Lekarz diagnozujący musi dokładnie określić, czy przyczyną schorzenia są dysfunkcje mięśni, ścięgien, kaletek czy są to inne przyczyny. Rezonans MBST na każdą z tych struktur zadziała regeneracyjnie i wybitnie przeciwbólowo, przyczyni się do powiększenia zakresu ruchu i zwiększy komfort życia.

Mikrozłamania i stany przeciążeniowe

Do mikrozłamań chrząstki lub kości dochodzi również podczas nadmiernie intensywnego wysiłku lub wypadków. Powodują one znaczny ból, nierzadko wybroczyny śródtkankowe i zmniejszoną ruchomość. U sportowców lub osób bardzo aktywnie uprawniających sport nawarstwiające się, nieleczone mikrozłamania powodują stany przeciążeniowe stawów i mięśni. Pojawia się ból stawów, spada wydolność organizmu i jego efektywność. Procesy regeneracyjne nie nadążają naprawić zniszczeń. Konieczna jest wtedy przerwa w treningach i rekonwalescencja. „Mikrozłamania” są także jedną z metod leczenia ubytków chrząstki stawowej podczas zabiegu artroskopii. Zabieg ten jest bolesny, a pełna rekonwalescencja trwa kilka miesięcy. Rezonans Magnetyczny MBST® znacznie przyspiesza regenerację tkanki chrzęstnej i kostnej, stymulując namnażanie komórek w celu „zalania” mikrouszkodzeń tkanek. Dodatkowo zwiększa komfort okresu rekonwalescencji poprzez wybitne działanie przeciwbólowe.

Stany po zabiegach chirurgicznych i ostrzykiwaniach

Po  chirurgicznych zabiegach np. artroskopii, rekonstrukcji stawu, zszycia struktur chrzęstnych, więzadeł lub ścięgien, zespolenia kości, okres rekonwalescencji jest zawsze długi. Także po ostrzykiwaniu stawów koncentratem osocza bogatopłytkowego, preparatami zawierającymi kwas hialuronowy lub z zastosowaniem innych środków, często konieczne jest unieruchomienie, występuje silny ból i opuchlizna. Pacjent jest wyłączony na dość długo z aktywności. W każdym z tych przypadków terapia MBST® przyspiesza regenerację, umocnienia struktury, łagodzi ból i zwiększa zakres ruchu w danym stawie. Tym samym pozwala na szybszy powrót do codziennych aktywności.

Inne urazy i kontuzje

Potocznym terminem „kontuzja” określa się zamknięte uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki powstałe w wyniku mechanicznego urazu. W jego wyniku zazwyczaj dochodzi do zgniecenia komórek, rozerwania włókien mięśni, więzadeł, ścięgien, uszkodzenia naczyń lub nerwów. W zależności od rozmiarów uszkodzenia tkanka nie jest zdolna do pełnienia swojego zadania aż do czasu zagojenia i pełnej regeneracji.

Kontuzje można podzielić na dwie grupy: tzw. duże – powstają w wyniku działania dużych sił, a ich efektem jest widoczne stłuczenie, skręcenie czy zwichnięcie oraz tzw. małe – mikrourazy, powstające wskutek nadmiernej eksploatacji, jak przeciążenia, naciągnięcia czy naderwania np. mięśni podczas treningu siłowego. Choć nie są one widoczne gołym okiem, w dłuższej perspektywie mogą prowadzić do powstawania zmian zwyrodnieniowych. Stłuczenie zwykle jest mniej poważnym uszkodzeniem niż rana, skręcenie czy złamanie. Siła urazu nie jest w tym przypadku na tyle silna, by doszło do przerwania skóry, ścięgien i mięśni czy złamania kości. Grupami najbardziej narażonymi na wystąpienie kontuzji są osoby pracujące fizycznie oraz uprawiające sport. Symptomy zwichnięcia i stłuczenia są zazwyczaj podobne, jednak zwichnięcie jest urazem o większym stopniu bolesności i wymaga konsultacji lekarskiej w celu dłuższej kuracji pourazowej. Bez względu na rozległość kontuzji, terapia MBST® znacznie przyspiesza proces regeneracji dotkniętych nią tkanek: ból zostanie w znaczący sposób ograniczony wchłanianie krwiaków i obrzęków zostanie przyspieszone. Całość pozwala na znacząco szybszy powrót Pacjenta do pełnej sprawności.

Odgięciowy (biczowy) uraz kręgosłupa

Zwany jest przyspieszeniowo-opóźnieniowym urazem kręgosłupa szyjnego (whiplash injury). Dochodzi do uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa, spowodowanego siłami wywołującymi nagłe przyspieszenie lub opóźnienie ruchu szyi i głowy w stosunku do klatki piersiowej. Powstaje zwykle w wyniku wypadku komunikacyjnego.

Uszkodzenie może dotyczyć zarówno układu kostnego, jak i tkanek miękkich. Dane wskazują, iż uraz wywołuje zarówno uszkodzenia strukturalne, jak i może zaburzać funkcjonowanie czuciowego i ruchowego układu nerwowego. Częste są zaburzenia czucia bólu, zaburzenia równowagi, a także oczopląs związany z zawrotami głowy.

Doświadczenie pokazuje, że prawie każde zdarzenie komunikacyjne skutkuje odgęciowym urazem kręgosłupa o większym lub mniejszym nasileniu. Jest więc to uraz niezmiernie częsty. Daje to obraz skali ilości Pacjentów, wymagających pomocy w powrocie do pełnej sprawności. Terapia MBST® gwarantuje przyspieszoną regenerację mikrourazów kości, stawów i mięśni oraz redukcję bólu, przez co znacznie skraca czas powrotu do pełnej aktywności.

Łokieć tenisisty i golfisty

Łokieć tenisisty jest inaczej zwany zapaleniem nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Zespół ten w głównej mierze nie dotyczy wcale tenisistów jak sugeruje jego nazwa, ale szczególnie osób których aktywność zawodowa polega na wielogodzinnej pracy przy komputerze. W tych warunkach nadgarstki oparte są o stół, a dłonie uniesione, co powoduje ciągłe napięcie mięśni prostowników nadgarstka oraz zmniejszenie przepływu krwi do przedramion i dłoni nawet o 70%. Ta długotrwała, niekorzystna pozycja, wywołuje powstawanie zastojów i stanów zapalnych. Inne grupy zawodowe, które także narażone są na zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej to m.in. mechanicy, szwaczki i muzycy.

Łokieć golfisty jest inaczej zwany zapaleniem nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Spowodowany jest głównie mikrourazami mięśni, wynikającymi z powtarzających się ruchów nadgarstka przeciw oporowi. Ból może występować chwilowo lub cały czas, nasilając się podczas wykonywania ruchu nawracania (kierowania wnętrza dłoni w dół) i jednoczesnego zginania w nadgarstku. Ból taki może pojawiać się w momencie wykonywania ruchów takich jak mycie naczyń czy naciskanie klamki. MBST jest sprawdzoną terapią tego rodzaju dolegliwości.

Osteoporoza

U ludzi masa kości zwiększa się do około trzydziestego roku życia kiedy to osiąga w naturalny sposób maksimum. W dalszych latach życia dochodzi do ciągłego zmniejszania się masy kostnej, co obiegowo nazywa się zrzeszotnieniem kości lub osteoporozą. Do utraty masy kostnej dochodzi wskutek zachwiania proporcji między procesami budowaniem kości przez osteoblasty a rozpadem kości przez osteoklasty. W przypadku osteoporozy znacznie więcej masy kostnej jest rozkładane przez osteoklasty, niż osteoblasty mogą ją na nowo utworzyć. Rozpad masy kostnej i pogorszenie mikroarchitektonicznej struktury kości prowadzi do zmniejszenia wytrzymałości kości na pękanie, wskutek czego już przy niewielkich zewnętrznych urazach może dojść do złamań z powodu nadmiernej kruchości. Osteoporoza należy do najczęstszych schorzeń współczesnego społeczeństwa. Z racji ogromnej liczby chorych i bezobjawowego przebiegu, nazywana jest „cichą epidemią”. Wynika to z faktu, że po 50 r.ż. złamanie występuje u 30% kobiet i 8% mężczyzn. Życiowe ryzyko złamania u kobiet wynosi 40%, a u mężczyzn 13%. Złamania osteoporotyczne są przyczyną niepełnosprawności, kalectwa, a nawet śmierci. Do najcięższych złamań należy złamanie bliższego końca kości udowej. Osteoporoza przebiega z początku całkowicie bezobjawowo i niestety staje się zauważalna dopiero w zaawansowanych stadiach. Do objawów zaawansowanej osteoporozy zaliczają się: złamania (szyjki kości udowej, stawów ręki, kręgów), bóle pleców, okrągłe plecy i zmniejszenie wzrostu. Złamania w okolicy stawu biodrowego i złamania kręgów prowadzą do znacznego pogorszenia jakości życia i niemożności samodzielnej egzystencji. Pomiar gęstości kości jest nadal zasadniczą częścią składową diagnostyki osteoporozy.

Po terapii MBST® następują znaczące zmiany w kondycji tkanki kostnej. Średnio o 55% wzrasta poziom czynnika wskazującego na tworzenie kości, poziom wskaźnika świadczącego o procesie niszczenia kości nie wzrasta. Następuje znacząca remineralizacja kości. Proces osteoporozy zostaje zahamowany, a nawet następuje odbudowywanie kości i jej wzmocnienie.

Jałowa martwica kości

Jałowa martwica kości to grupa chorób, których wspólną cechą jest nekroza kości lub jej fragmentów, niezwiązana z udziałem zakażenia drobnoustrojami. Jako przyczynę powstawania martwic aseptycznych uznaje się zaburzenie ukrwienia jądra kostnienia kości, powstałe na różnorodnym tle (zator, uraz, zakrzep, itp.). Początkowo martwy fragment kostny ulega wchłonięciu, a następnie zostaje odbudowany. Na skutek działania sił i obciążeń, odbudowywany fragment ulega często deformacji. Choroby te występują szczególnie często w wieku dziecięcym i u osób młodych.

Terapia MBST® w jałowej martwicy kości pomoże na trzech polach – przede wszystkim mocno przyspieszy procesy krążenia w tkance kostnej, a co za tym idzie, uruchomi drugi mechanizm, jakim jest stymulowanie procesów wchłaniania, a następnie regeneracji tkanki. Trzecim polem działania jest efekt przeciwbólowy, który pozwala na osiągnięcie komfortowego przebiegu choroby do czasu osiągnięcia poziomu pełnej sprawności. Skuteczność leczenia jałowej martwicy kości i młodych osób przy pomocy zabiegów MBST zbliża się do 100%.

Halluksy

Haluks to choroba zwyrodnieniowa, polegająca na zniekształceniu stopy. Choroba dotyczy głównie kobiet, dotyka prawie połowę z nich. Przyczynia się do tego nadwaga, noszenie butów na wysokich obcasach, stojący tryb życia oraz płaskostopie. Halluks to schorzenie utrudniające funkcjonowanie i powodujące duży ból oraz trudności w chodzeniu. Halluksy są świetnym wskazaniem do terapii Rezonansem Magnetycznym w Systemie MBST®, niezależnie od etapu, na jakim jest choroba. W początkowych stadiach przede wszystkim zadziała przeciwbólowo i regeneracyjnie na tkanki, dzięki czemu może dojść do znacznego cofnięcia się zmian. Z kolei w stopach bardzo zmienionych chorobowo, gdzie wskazaniem jest operacja, można zredukować ból i zwiększyć ruchomość, a po zabiegu operacyjnym, przyspieszyć rekonwalescencję, zwiększyć ruchomość, zmiękczyć bliznę pooperacyjną oraz zmniejszyć tkliwość bolącego obszaru.

Stawy rzekome

Są to zaburzenia zrostu kości. Mogą powstawać w wyniku braku zrostu kostnego lub w wyniku pojawienia się pseudo – stawu w miejscu urazu kostnego. Umowna granica czasowa, po której mówimy o pojawieniu się stawu rzekomego to okres po 9 miesiącach od urazu, gdzie w obrazie diagnostycznym nadal nie widać zrostu kostnego ani zmian regeneracyjnych. Najczęściej towarzyszą mu utrzymujące się stany bólowe, patologiczna ruchomość oraz powiększona ciepłota ciała w okolicy złamania. Przyczyny mogą wynikać ze skłonności organizmu do zaburzeń unaczynienia, dużych ubytków tkanki miękkiej lub kostnej lub utajonej infekcji w miejscu złamania. Inną grupą złamań, narażoną na powikłania w postaci stawów rzekomych są błędy operatorów zaopatrujących uraz, wynikające z użycia złych technik zespoleń, źle dobranego typu zespolenia albo źle dobranej stabilizacji. Kluczowym i najbardziej pożądanym efektem jest zalanie stawu rzekomego kostniną, stabilizacja odłamków kostnych, przyspieszenie regeneracji i metabolizmu w miejscu dotkniętym stawem rzekomym oraz działanie przeciwbólowe. Te wszystkie efekty, przy stosowanym odpowiednio odciążeniu okolicy dotkniętej urazem, można osiągnąć stosując odpowiednio dobraną terapię MBST®.

Oddzielająca jałowa martwica kostno – chrzęstna

Jest to zaburzenie związane ze zmianami zwyrodnieniowymi lub martwicą stawów. W przebiegu tej choroby, na skutek słabszego ukrwienia lub całkowitego braku unaczynienia fragmentu kości, dochodzi do jego obumarcia. Staje się to punktem wyjścia dla rozwoju zmian zwyrodnieniowych w stawie. Osoby z martwicą oddzielającą skarżą się głównie na ból w obrębie zajętych stawów, zanik mięśni i osłabienie zmienionych chorobowo kończyn. Najczęściej zaburzenia te dotyczą stawów kolanowych, kości ramiennej i stawu skokowego. Do głównych przyczyn martwicy oddzielającej zalicza się przeciążenia stawów, urazy – jednorazowe większe lub mniejsze, ale powtarzające się oraz zaburzenia naczynioruchowe. Istnieją także teorie, w myśl których przyczyny jałowej martwicy u dorosłych należy szukać w zaburzeniach rozwojowych, polegających na wytwarzaniu się odrębnych punktów kostnienia oddzielonych od nasady kostnej cienkim płaszczem chrzęstnym. Istnieją dwie formy martwicy oddzielającej: postać typowa dla osób dorosłych oraz odmiana charakterystyczna dla osób młodych. Ta ostatnia wiąże się z reguły z lepszym rokowaniem. U młodych osób, z niedojrzałym układem kostnym, typowe postępowanie zachowawcze pozwala zazwyczaj na wyleczenie do 50% pacjentów. Powrót do całkowitej sprawności jest jednak długi i trwa od 10 do 18 miesięcy.

Terapia MBST® jest w stanie w znaczący sposób przyspieszyć ten proces, zredukować ból pacjenta i polepszyć jego komfort życia, zapewnić mocną stymulację regeneracji kości, poprawienie trofiki wewnątrz tkanki kostnej i w rezultacie „zalewanie” ubytków nową kostniną.

Choroba Perthesa

Jest jedną z odmian jałowej martwicy kości. Obejmuje głowę kości udowej. Dotyczy głównie chłopców między 3 a 14 rokiem życia. Jej przyczyną prawdopodobnie są anomalie ukrwienia głowy kości udowej lub zmiany hormonalne. Choroba zwykle trwa 3 do 5 lat. W bardzo niekorzystnym przebiegu może skutkować zmianami zwyrodnieniowymi. W każdym etapie trwania choroby istotne jest odciążenie kończyny oraz utrzymywanie mięśni bioder i nóg w dobrej kondycji oraz sprawności. Rezonans magnetyczny MBST® wspomaga leczenie i rehabilitację chorujących osób, powoduje szybką regenerację i przebudowę stawu biodrowego, pobudza prawidłowe krążenie w tkance kostnej i chrzęstnej. Dzieje się to w o wiele krótszym czasie i skuteczniej, niż podczas tradycyjnego przebiegu choroby, gdzie proces regeneracyjny jest uwarunkowany tylko możliwościami osobniczymi organizmu. MBST® dodatkowo ma działanie silnie przeciwbólowe, co zmniejsza nieprzyjemne odczucia pacjenta.

Choroba Osgood – Schlattera

Jest to odmiana jałowej martwicy kości, zlokalizowana w guzowatości kości piszczelowej. Dotyczy głównie dzieci przed zakończeniem okresu wzrostu, najczęściej w okresie dojrzewania. Dotyka dzieci, które bardzo aktywnie uczestniczą w różnego rodzaju sportach, opierających się na skakaniu, bieganiu i szybkich zmianach kierunku poruszania się. Choroba trwa od kilku miesięcy do kilku lat. Objawia się bólem przedniej części piszczeli podczas wysiłku lub ucisku. MBST® w znakomity sposób przyspiesza czas przebudowy jądra kostnienia w okolicy guzowatości kości piszczelowej, a tym samym redukuje czas trwania choroby oraz ból. Dziecko o wiele szybciej może wrócić do swoich ulubionych zajęć sportowych.

Zespół Sudecka

Zespół Sudecka to choroba, która doprowadza do stopniowego zaniku (dystrofii) mięśni i ubytku kości. Niewyleczona na czas może doprowadzić do upośledzenia chorej części ciała, a dalej do kalectwa. Jest to choroba, która ma wiele określeń: kompleksowy zespół bólu regionalnego, zespół algodystroficzny, zespół odruchowej dystrofii współczulnej, RDS, pourazowe rozrzedzenie lub zanik plamisty kości. Jej istotą jest postępujący zanik mięśni i kości oraz zesztywnienie stawów. Aby jednak rozróżnić zespół Sudecka od innych chorób, w przebiegu których dochodzi do dystrofii, należy rozpoznać pięć elementów: samoistny ból, bolesność uciskową, fizykalne objawy zaburzeń w lokalnym krążeniu, nadmierną potliwość i miejscową osteoporozę. Nie wiadomo dokładnie, co jest bezpośrednią przyczyną zespołu Sudecka. Przypuszcza się, że jest za niego odpowiedzialna nieprawidłowa aktywność nerwów współczulnych, które unerwiają uszkodzoną część ciała. Znane są natomiast czynniki ryzyka rozwoju choroby. Do rozwoju zespołu Sudecka najczęściej dochodzi po złamaniach kości, urazach stawów, stłuczeniach tkanek miękkich, odmrożeniach, oparzeniach, a także po uszkodzeniach nerwów. Choroba zwykle atakuje staw skokowy oraz kości nadgarstka i ręki – zwłaszcza po złamaniu dalszej nasady kości promieniowej, skręceniu stawu nadgarstkowego i stłuczeniu opuszków palców. Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi stanu chorobowego jest nieprawidłowo i zbyt ciasno założony opatrunek, który sprawia, że kończyna jest unieruchomiona w niewłaściwej pozycji. Poza tym zespół Sudecka może się pojawić w przebiegu choroby niedokrwiennej serca, po zawale serca, udarze mózgu (tzw. algodystrofia porażenna). Również stosowanie leków, np. barbituranów, cyklosporyny A, leków przeciwgruźliczych, może przyczynić się do rozwoju choroby (jest to tzw. algodystrofia polekowa). Inne czynniki ryzyka to zapalne choroby skóry, zespół cieśni nadgarstka i zaburzenia hormonalne.

Leczenie Zespołu Sudecka uchodzi za bardzo trudne i długotrwałe. Na całe szczęście można pozbyć się jej dużo szybciej i skuteczniej stosując terapię MBST®. Przede wszystkim poprawi ona trofikę w tkankach dłoni, co z kolei pozwoli na szybkie wchłonięcie się opuchlizny, zredukowanie tkliwości i potliwości dłoni, poprawi regenerację tkanki kostnej w stawach śródręczno – paliczkowych i zwiększy ruchomość kończyny.

Kolano skoczka

Kolano skoczka jest zdecydowanie najczęstszą kontuzją wśród siatkarzy i sportowców dyscyplin skocznościowych. Mechanizm urazowy w tej kontuzji dotyczy więzadła rzepki – struktury anatomicznej będącej przyczepem końcowym mięśnia czworogłowego uda. Więzadło to jest elementem przenoszącym siłę z głównego prostownika stawu kolanowego – mięśnia czworogłowego – na podudzie, a dodatkowo stabilizuje kolano podczas fazy lądowania po każdym skoku. Mimo że jest to bardzo mocna struktura ścięgnista, to w trakcie wielokrotnych skoków może dochodzić do mikrouszkodzeń tkanki, a przy nieodpowiedniej regeneracji, w wyniku sumowania, do zmian przeciążeniowych. Pacjenci skarżą się na ból w okolicy więzadła rzepki – szczególnie w części podrzepkowej, ale także nad rzepką i na guzowatości kości piszczelowej. Ból pojawia się podczas biegu, schodzenia po schodach, wykonywania przysiadu i przy podskoku. Pojawia się też sztywność i ból po wysiłku fizycznym oraz wrażenie niepewności i „uciekania” kolana w jego trakcie. Często towarzyszą temu obrzęki i osłabienie mięśnia czworogłowego, mięśni łydki i pośladka.

Głównych przyczyną kolana skoczka to „przetrenowanie”. Częstym błędem jest niezadbanie o odpowiednią siłę mięśni kończyny dolnej i odpowiedniej podatności mięśni na rozciąganie. Brak siły może mieć związek z nieprawidłowym zakresem długości mięśni czworogłowych, kulszowo – goleniowych i podudzia jako czynnik utrudniający prawidłową pracę więzadła rzepki. Terapia MBST w szybkim tempie zregeneruje mikrourazy więzadła rzepki, zadziała przeciwbólowo i pozwoli na bardzo szybki powrót do treningu.

Zapalenie ścięgna piętowego

Ścięgna piętowe współczesnego człowieka poddawane są szkodliwie intensywnym (bo sporadycznym) obciążeniom. Zwykle przeciążenia te nasilają się z przybywaniem wagi ciała w miarę upływu , ale też z okazjonalnym podejmowaniem nadmiernych wysiłków fizycznych przez ludzi prowadzących siedzący tryb życia i pracy. W pewnych grupach zawodowych (tancerze, cyrkowcy), oraz wśród sportowców wyczynowych przeciążenia ścięgna związane są ze zbyt intensywnym wysiłkiem i sumowaniem mikrourazów. Do zmian zapalnych predysponują również zmiany obuwia, używanie butów o niezbyt elastycznej podeszwie, z zapiętkiem nie dającym stabilizacji pięty, oraz bieganie po nierównym terenie (hamowanie przy zbieganiu i odbijanie się z palców przy podbieganiu). Istotną przyczyną zapalenia ścięgna mięśnia piętowego jest związana z wiekiem utrata fizjologicznej elastyczności m. trójgłowego łydki. Nierzadko, w wyniku wewnętrznego i zewnętrznego ucisku dochodzi do narastającego niedokrwienia ścięgna. Doprowadza to w końcu do zmniejszenia elastyczności i rozciągliwości tkanki ścięgnistej, a co za tym idzie do obniżenia jej wytrzymałości mechanicznej.

Objawem zapalenia ścięgna jest piekący ból w pierwszej fazie wysiłku, zmniejszający się w czasie jego trwania i narastający ponownie po jego zakończeniu. Ból pojawiać się też może rano, po wstaniu z łóżka i ustępować w ciągu dnia. Poprzez dotyk stwierdza się zwykle tkliwość ścięgna na wysokości 3–5 cm. nad jego przyczepem do guza kości piętowej. W niektórych przypadkach ruchom stopy towarzyszą trzeszczenia w okolicy ścięgna. W stanach przewlekłych daje się wyczuć bolesne, kolbowate pogrubienia ścięgna lub drobne guzki. Jądrowy Rezonans Magnetyczny MBST® zredukuje ból ścięgna i sprowokuje jego lepsze ukrwienie, odżywienie i regenerację.

Entezopatie

Są to bolesne zmiany chorobowe przyczepów ścięgnistych mięśni do kośćca. Są one wynikiem działania zbytnich naprężeń i obciążeń. Istotą choroby jest uwalnianie się z chorobowo zmienionego podłoża chrząstki czy pozbawionej okostnej kości, pojedynczych włókien ścięgna. Przemieszczenie wyrwanych włókien wraz z komórkami chrząstki czy kości w głąb ścięgna powoduje patologiczne kościotworzenie – powstawanie tzw. entezofitów, czyli specyficznych wyrośli kostnych. Proces chorobowy osłabia wydolność ścięgien, w wyniku czego może ono ulec przerwaniu w miejscu połączenia ścięgnisto-kostnego. Podobnie jak w innych podobnych przypadkach Jądrowy Rezonans Magnetyczny MBST® zredukuje ból ścięgna, sprowokuje jego lepsze ukrwienie, odżywienie i regenerację.

Zaburzenia gojenia ran

Zdrowy organizm stara się sam naprawić ranę tak szybko, jak jest to możliwe zastępując zniszczoną tkankę nowymi komórkami. W przypadku, gdy procesy zaburzające proces gojenia są w przewadze, proces gojenia ran może być zakłócony i utrudniony Gdy działania niezbędne do zaistnienia procesu gojenia nie są w sposób automatyczny wyzwalane lub są zaburzone, mogą narastać problemy z bólem przewlekłym, ograniczoną mobilnością lub nawet może dojść do trwałego uszkodzenia nerwów.

Rany przewlekłe

Rana jest uznana za przewlekłą, jeżeli przez okres 8-12 tygodni nie zaobserwowano wyraźnych oznak gojenia. Zaburzenia krążenia, np. przy otwartej ranie podudzia może prowadzić do rozszerzenia rany na niżej położone warstwy.

Zaburzenia gojenia ran pooperacyjnych

Ból pooperacyjny jest nie tylko bardzo nieprzyjemny dla Pacjenta, ale ma również negatywne efekty dla procesów gojenia poszczególnych tkanek oraz uniemożliwia prawidłowe gojenie rany. Następstwa te w obrębie obszaru rany może powodować komplikacje pooperacyjne lub zaburzenia w postaci: ograniczenia w krążeniu krwi skąpe zaopatrywanie w tlen martwica brzegów rany lub tkanek miękkich ogólnego pogorszenia kondycji skóry (wzrost wrażliwości naczyń włosowatych, głównie dotyczy Pacjentów starszych) Jest to punkt wyjściowy do leczenia MBST. Celem terapii, niezależnie od rodzaju rany, jest aktywne przyspieszenie procesów jej gojenia poprzez ukierunkowany przepływ energii do uszkodzonych tkanek.

Wybrane publikacje naukowe

• Pierwsze badania naukowe dotyczące możliwości terapeutycznego zastosowania rezonansu magnetycznego na strukturach chrząstki in vivo. Przeprowadzono w roku 1999 przez:
  • Niemiecką Wyższą Szkołę Sportową i Instytut Rehabilitacji w Kolonii
  • Uniwersytet w Monachium: Klinika Großhadern – Oddział radiologii diagnostycznej
  • Uniwersytet w Monachium: Zakład Anatomi

Kierownik badań: Prof. Ingo Froböse

Wynik: Regeneracja struktur chrząstki. Jednoznaczny wzrost objętości do 30%.

Dowód: MRI przed oraz 10 tygodni po leczeniu.

• Efekty NMR in vitro widoczne w zakresie namnażania komórek, śmierci komórek oraz żywotności ludzkich chondrocytów i osteoblastów. Badania przeprowadzone w roku 2005 przez:
  • Laboratorium Medycyny i Biologii Molekularnej, nauki stosowane, Uniwersytetu w Aachen; badanie kontrolowane, randomizowane i podwójnie ślepe.

Wyniki: Leczenie nie spowodowało śmierci komórek i nie miało negatywnego wpływu na żywotność komórek, jednak wykazano tendencję do szybszego podziału komórek. Chondrocyty: 271% przez placeboOsteoblasty: 290% przez placebo,

Dowód: Liczba komórek.

• Efekt wywołany terapią MBST rezonansu magnetycznego u pacjentów cierpiących na chroniczne bóle krzyża. Przeprowadzone w roku 2006 przez:
  • Ludwig Boltzmann Grupa ds. radiologii, balneologii i rehabilitacji (Organizacja badawcza pożytku publicznego, Austria); badanie kontrolowane placebo, randomizowane i podwójnie ślepe.
  • Kierownik badań: Doc. uniw. dr W. Kullich.
  • Wyniki: znaczna (p < 0,00001) poprawa w grupie MBST w zakresie bólu ostrego, średniego i w spoczynku oraz stopnia niedomagania fizycznego (24 pytania).
  • Dowód: VAS (wizualna skala analogowa), ankieta Roland-Morris and Owestry.
• Poprawa funkcji w chorobach zwyrodnieniowych stawów palców dzięki terapeutycznemu zastosowaniu rezonansu magnetycznego. Przeprowadzone w roku 2008 przez:
  • Ludwig Boltzmann Grupa ds. radiologii, balneologii i rehabilitacji (Organizacja badawcza pożytku publicznego, Austria); badanie kontrolowane placebo, randomizowane i podwójnie ślepe.
  • Kierownik badań: Doc. uniw. dr W. Kullich.
  • Wyniki: znaczna (p < 0,00001) poprawa sprawności ręki jak i zmniejszenie bólu ostrego, przy obciążeniu o w spoczynku (p < 0,000001).
  • Dowód: QUABA Score i VAS (wizualna skala analogowa).
• Badanie roczne na podstawie wieloośrodkowych (61) danych od ponad 4,500 pacjentów cierpiących na zwyrodnieniowe choroby reumatyczne, leczonych rezonansem magnetycznym (kolana, biodra, stawy skokowe i chroniczne bóle pleców). Przeprowadzone w roku 2013 przez:
  • Ludwig Boltzmann Grupa ds. radiologii, balneologii i rehabilitacji (Organizacja badawcza pożytku publicznego, Austria).
  • Kierownik badań: Doc. uniw. dr W. Kullich.
  • Wyniki: znaczne (p < 0,00001) zmniejszenie bólu ostrego, w obciążeniu i w spoczynku.
  • Dowód: VAS (wizualna skala analogowa), ankieta Lequesne, Mazur and Owestry.
• Analiza skutków długofalowych terapii MBST rezonansu magnetycznego w przypadku choroby zwyrodnieniowej kolan. Przeprowadzone w roku 2011 przez:
  • Instytut Inżynierii Biologicznej, Laboratorium Biomechaniki, FH Aachen.
  • Kierownik badań: Prof. dr med. Walter van Laack.
  • Wyniki: długotrwała poprawa stanu zdrowia pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odczuwania bólu również po 4 latach.
  • Dowód: Anonimowa ankieta przeprowadzona wśród pacjentów, Lequesne Index.
• Niefarmakologiczne leczenie osteoporozy przy pomocy rezonansu magnetycznego. Przeprowadzone w roku 2014 przez: Prof. Dalibor Krpan, dr Barbara Stritzinger, Ivan Lukenda dr Joachim Overbeck, Doc. uniw. dr W. Kullich.
  • Kierownik badań: Prof. Dalibor Krpan.
  • Wyniki: Znaczne zwiększenie gęstości kości i wartości osteokalcyny w surowicy (p < 0,001) po 12 miesiącach w porównaniu do pomiaru wyjściowego; ß-CTX (Beta Crosslaps) pozostały stabilne.
  • Dowód: wartości T (DEXA), pomiar laboratoryjny osteokalcyny i Beta Crosslaps.

Standardy/Okres leczenia

Zalecany cykl leczenia MBST, zgodny z wytycznymi producenta składa się z dziewięciu, siedmiu lub pięciu sesji leczniczych trwających po 60 min. W czasie jednego dnia może być przeprowadzona tylko jedna sesja terapeutyczna. Rozłożenie pięciu, siedmiu lub dziewięciu sesji w poszczególnych dniach terapii zależy od stanu Pacjenta i rodzaju terapii.

Bezwzględnymi przeciwskazaniami do terapii MBST są:

• Ciąża,
• Nowotwór w obszarze poddawanym terapii,
• Choroby reumatyczne w fazie ostrej,
• Posiadania kardiostymulatora/rozrusznika serca/defibrylatora,
• Korzystanie z pomp insulinowych, baklofenowych, przeciwbólowych,
• Białaczka,
• Chłoniak,
• AIDS
• Stany zapalne spowodowane przez bakterie,
• Zakażenia występujące w miejscach, które mają być poddane zabiegowi,
• Wszelkie inne implanty wykonane z metali magnetycznych np. stal w obszarze leczenia lub w bezpośrednim sąsiedztwie,
• Obszary leczenia, w których występowały zmiany nowotworowe także po ich usunięciu.